Wstęp, czyli usprawiedliwienie. Drogi czytelniku, oto przed Tobą subiektywny zapis myśli i wrażeń z podróży do Francji, do Chambery, gdzie z chórem Cantilena wziąłem udział w „Festival des Nuits d’été” Festiwalu Nocy Letnich. Oto jak przeżyłem ten Festiwal Nocy Letnich, a może sen…
Każdego ranka, tuż przed świtaniem, Słoń stawał na progu swojego domku i grał na trąbie. Czasem była to piosenka raźna, wesoła, czasem na nostalgiczną nutę, czasem smutkiem podbarwiona. Wiele zwierząt w lesie uważało, że to piosenka budząca słońce. Martwiły się, co będzie, jeśli Słoń któregoś dnia zapomni wyjść na próg.– …
Wiewiórka przyglądała się Słoniowi, pracującemu przed domem. Małymi grabkami w kształcie wachlarza delikatnie pieścił trawnik. W jego ruchach był taki spokojny, pewny rytm, który udzielał się Wiewiórce. Szur, szur, szur, pauza. Szur, szur, szur, pauza… Wiewiórka poczuła, jak odpływa z niej zmęczenie. Po kilku taktach na-stępowała dłuższa przerwa. Słoń zastygał …
Wiewiórka uwielbiała popołudniowe herbatki u Słonia. W jego małym domku panowała taka atmosfera, że po prostu chciało się tam być. – Siadam w kącie, przy półkach z książkami, naprzeciw okna – opowiadała Mrówce – i przyglądam się krzątaninie Słonia. – Jak to? Słoń cię nie ugaszcza, nie zajmuje rozmową? – …
Raz pewna Wiewiórka mieszkała na drzewie. I cóż w tym dziwnego? Pewnie nic, wszystkie wiewiórki tak mieszkają. Co prawda słyszałem, że w Ameryce wiewiórki mieszkają pod ziemią, ale to jakieś pokrętne jest i nieprawdopodobne. Co innego nasza Wiewiórka, ruda, swojska. I mieszka na drzewie. Też chciałbym mieszkać na drzewie.
